.png)
W szerokim sensie, wybranie odnosi się do faktu, że Bóg wybiera (decyduje) robić wszystko co robi w sposób, który uznaje za stosowny. Gdy On działa, robi to tylko dlatego, że On decyduje by działać sposób celowy i niezależny. Zgodnie z własną naturą, z uprzednio powziętym planem, według własnego upodobania, On decyduje robić to, czego zapragnie, bez nacisku czy ograniczeń ani żadnego zewnętrznego wpływu.
Myśl ta przewija się przez Biblię wielokrotnie. W akcie stworzenia Bóg stworzył dokładnie to, co zamierzał stworzyć, w sposób, w jaki chciał to zrobić (Rodz.1:31). I od czasu stworzenia, On suwerennie zaplanował i dopuścił wszystko w historii ludzkości w celu zrealizowania planu Odkupienia, który uprzednio zamierzył (Iz.25:1; 46:10; 55:11; Rzym.9:17; Ef.3:8-11).
W Starym Testamencie wybrał dla siebie naród. Ze wszystkich narodów świata, On wybrał Izrael (Powt. 7;6; 14:2, Ps.105:43;135:4). Wybrał Izraelitów nie dlatego, że byli lepsi lub bardziej godni niż inne narody, ale po prostu dla tego, że chciał ich wybrać. Słowami Richarda Wolfa: "Jakie to dziwne, że Bóg wybrał Żydów". Mogło to wydawać się dziwne, ale tak samo dziwne byłoby w przypadku każdego innego narodu, który Bóg by wybrał. Bóg wybiera kogo wybiera dla sobie tylko znanych celów.
W Starym Testamencie wybrał dla siebie naród. Ze wszystkich narodów świata, On wybrał Izrael (Powt. 7;6; 14:2, Ps.105:43;135:4). Wybrał Izraelitów nie dlatego, że byli lepsi lub bardziej godni niż inne narody, ale po prostu dla tego, że chciał ich wybrać. Słowami Richarda Wolfa: "Jakie to dziwne, że Bóg wybrał Żydów". Mogło to wydawać się dziwne, ale tak samo dziwne byłoby w przypadku każdego innego narodu, który Bóg by wybrał. Bóg wybiera kogo wybiera dla sobie tylko znanych celów.
Naród Izraela nie był jedynym podmiotem Bożego wybrania w Piśmie Świętym. W Nowym Testamencie Jezus Chrystus jest nazwany "Moim Wybranym" (Łuk.9:35). Święte anioły również są nazywane "wybranymi aniołami" (1 Tym. 5:21). A wierzący w Nowym Testamencie są określani jako "Boży wybrani" (Kol.3:12; 1 Kor.1:27; 2 Tes.2:13; 2 Tym.2:10; Tyt.1:1, 1 P 1:1, 2:9; 5:13; Obj. 17:14), w takim znaczeniu, że kościół jest społecznością tych, którzy zostali wybrani (Ef.1:4).
Gdy Jezus powiedział swoim uczniom: "Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem" (Jan.15:16), podkreślał właśnie tę prawdę. Nowy Testament stale ją powtarza w wielu fragmentach. W Dziejach 14:48b zbawienie opisane jest tymi słowami: "a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego".
Efezjan 1:4-6 zauważa, że Bóg: "nas wybrał w nim (Chrystusie) przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli; dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym."
W listach do Tesaloniczan, Paweł przypomina swoim czytelnikom, że wie o ich wybraniu przez Boga (1 Tes.1:4) i że jest wdzięczny za nich ponieważ "Bóg od początku wybrał was do zbawienia"(2 Tes.2:13). Słowo Boże jest jasne: wierzący są tymi, których Bóg wybrał do zbawienia przed założeniem świata.
Efezjan 1:4-6 zauważa, że Bóg: "nas wybrał w nim (Chrystusie) przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli; dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym."
W listach do Tesaloniczan, Paweł przypomina swoim czytelnikom, że wie o ich wybraniu przez Boga (1 Tes.1:4) i że jest wdzięczny za nich ponieważ "Bóg od początku wybrał was do zbawienia"(2 Tes.2:13). Słowo Boże jest jasne: wierzący są tymi, których Bóg wybrał do zbawienia przed założeniem świata.
Uprzednia wiedza, do której odnosi się Piotr (1 P 1:2) nie powinna być mylona ze zwykłym przewidywaniem. Niektórzy uczą takiego spojrzenia twierdząc, że Bóg, w minionej wieczności, spojrzał w nadchodzące wydarzenia by zobaczyć, kto odpowie na jego wezwanie i wtedy wybrał swoich odkupionych na podstawie ich odpowiedzi.
Takie wytłumaczenie podporządkowuje Bożą decyzję decyzji człowieka i udziela człowiekowi takiego stopnia suwerenności jaka przynależy jedynie Bogu. Przedstawia Boga jako tego, który jest bierny i wybierany przez człowieka, zamiast tego, który czynnie wybiera. Ponadto, błędnie rozumie sposób w jaki Piotr używa terminu przedwiedza. W 1 Piotra 1:20, apostoł używa czasownikowej formy tego słowa, prognosis w grece, odnosząc się do Chrystusa.
W takim wypadku, koncept "przedwiedzy" z pewnością zawiera w sobie myśl o celowym wyborze. Rozsądnym jest więc, by dojść do wniosku, że to samo dotyczy się innych fragmentów, w których Piotr stosuje słowo prognosis do wierzących (1 P 1:2).
Takie wytłumaczenie podporządkowuje Bożą decyzję decyzji człowieka i udziela człowiekowi takiego stopnia suwerenności jaka przynależy jedynie Bogu. Przedstawia Boga jako tego, który jest bierny i wybierany przez człowieka, zamiast tego, który czynnie wybiera. Ponadto, błędnie rozumie sposób w jaki Piotr używa terminu przedwiedza. W 1 Piotra 1:20, apostoł używa czasownikowej formy tego słowa, prognosis w grece, odnosząc się do Chrystusa.
W takim wypadku, koncept "przedwiedzy" z pewnością zawiera w sobie myśl o celowym wyborze. Rozsądnym jest więc, by dojść do wniosku, że to samo dotyczy się innych fragmentów, w których Piotr stosuje słowo prognosis do wierzących (1 P 1:2).
Dziewiąty rozdział listu do Rzymian również powtarza Boże zamysły zawarte w wybraniu. Tutaj Boże wybranie jest jasno przedstawione w odniesieniu do Jego zbawczej miłości do Jakuba (i jego potomków) w przeciwieństwie do Ezawa (i jego rodu). Bóg wybrał Jakuba ponad Ezawem nie z powodu tego, co Jakub i Ezaw zrobili, lecz wskutek swojej własnej i nieprzymuszonej, suwerennej woli. Tym, którzy mogą zaprotestować "To niesprawiedliwe!" Paweł zwyczajnie zadaje pytanie "Człowieku! Kim ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem?" (w.20).
Można by przytoczyć tutaj wiele fragmentów Pisma. Jednak, pomimo prostoty przekazu Bożego Słowa ludzie mają ciągle trudność z zaakceptowaniem doktryny o Bożym wybraniu. Powodem jest ponownie to, że pozwalają aby ich z góry przyjęte wyobrażenia na temat Bożego działania (oparte na ludzkim pojmowaniu sprawiedliwości) wzięło górę nad prawdą o Jego suwerenności, która jest przedstawiona w Biblii.
Szczerze mówiąc, jedynym powodem wiary w wybranie jest fakt, że jest ono wyraźnie przedstawione na kartach Pisma Świętego. Żaden człowiek ani komitet złożony z ludzi nie zapoczątkował tej doktryny. Podobnie jest w przypadku doktryny o wiecznym potępieniu, która przeciwstawia się skłonnościom cielesnego umysłu. Jest ona wstrętna odczuciom nieodrodzonego serca. Tak jak doktryna o Trójcy Świętej i cudownych narodzinach Zbawiciela, prawda o wybraniu musi być przyjęta z prostą i niekwestionowaną wiarą, ponieważ została objawiona przez Boga.
Słowo Boże przedstawia Boga jako nadzorcę i dysponenta wszelkich stworzeń (Dan.4:35, Iz.45:7; Tr.3:38), Najwyższego (Ps.47:2; 83:18), władcę nieba i ziemi (Rodz.14:19; Iz.43:13) i Tego, przeciwko, któremu nikt nie może się ostać (2 Kron.20:6; Job:10;Iz.43:13). On jest wszechmocnym, który wykonuje swe dzieła zgodnie z postanowieniem swojej woli (Ef.1:11; Iz.14:27; Obj.19:6) oraz niebiańskim Garncarzem, który kształtuje człowieka według Swojej dobrej woli (Rz.9:18-22). Krótko mówiąc, On decyduje i determinuje przeznaczenie każdego człowieka, On ma pod kontrolą każdy szczegół życia pojedynczego istnienia (Przys.16:9; 19:21; 21:1, Rodz.3:21-22; 14:8; Ezdr. 1:1, Dan.1:9; Jak.4:15) – co, innymi słowy, znaczy "On jest Bogiem."
Steven Lawson
Źródło: https://www.ligonier.org/blog/what-doctrine-divine-election
Tłumaczyła: Katarzyna Lewandowska
Źródło: https://www.ligonier.org/blog/what-doctrine-divine-election
Tłumaczyła: Katarzyna Lewandowska
