5sola.pl

Soli Deo Gloria

środa, 30 stycznia 2019

Gdy pokój niebieski Bóg w duszę mi tchnie...

Gdy pokój niebieski Bóg w duszę mi tchnie...

środa, stycznia 30, 2019 0 Comments
Świadectwo Horacego Spafforda. Wiedząc, że pożar, który miał miejsce w Chicago w 1873 roku, przyniósł mu finansową klęskę, wysłał żonę i czwórkę dzieci do Anglii na statku SS Ville de Havre. 

W połowie drogi statek zderzył się z innym statkiem, SS Lochearn. Ponad dwieście osób utonęło, w tym czworo dzieci Spafforda. Dotarłszy do brytyjskiego brzegu, Pani Spafford wysłała telegram. Zawierał on jedynie dwa słowa: „Ocalałam. Sama.”. 

Horacy Spafford złapał pierwszy możliwy parowiec i dowiedział się od kapitana o miejscu, w którym utonęły jego córki. Sądzi się, że właśnie wtedy ułożył słowa pieśni:

Gdy pokój niebieski Bóg w duszę mi tchnie,
Choć burzy zagraża mi szał
To jednak we wierze pieśń chwały Mu ślę:
Błogo mi, w Panu mam wieczny dział.

Bóg chce, abyśmy żyli właśnie w ten sposób. Nie mamy prawa oczekiwać, że nasze życie będzie wolne od kłopotów. Ale jeśli jesteśmy Bożymi dziećmi, to w każdych okolicznościach możemy być pewni Bożej opieki i troski. 

On czuwa nad każdym drobiazgiem. Nigdy się nie myli (Rz 8:32-39). Każdy moment naszego istnienia jest wystarczającym powodem do radości: to, co dobre i to, co złe, powinno przybrać formę symfonii chwały dla Wszechmogącego Boga, pełnej Alleluja!
By o

niedziela, 20 stycznia 2019

Nie ma prawdziwej ewangelizacji bez doktryny o grzechu

Nie ma prawdziwej ewangelizacji bez doktryny o grzechu

niedziela, stycznia 20, 2019 0 Comments
Nie ma prawdziwej ewangelizacji bez doktryny o grzechu i bez zrozumienia, czym jest grzech. Nie zamierzam przesadzić, ale powiem, że ewangelia, która po prostu wzywa: „Przyjdź do Jezusa” i oferuje Jego jako Przyjaciela, oferuje owo wspaniałe nowe życie, bez przekonywania o grzechu, nie jest nowotestamentową Ewangelią.

Istota ewangelizacji polega na rozpoczęciu nauczania od prawa; a z tego powodu, że nie naucza się prawa, mamy tak wiele powierzchownych ewangelizacji. Rozważ służbę naszego Pana, a odniesiesz wrażenie, że Jezus będąc tak daleki od wywierania nacisku na ludzi i podejmowania decyzji dla Niego, równocześnie położył na drodze człowieka wielką przeszkodę. 

W efekcie mówił: „Czy zdajesz sobie sprawę z tego, co robisz? Czy jesteś świadomy kosztów? Czy zdajesz sobie sprawę gdzie może cię to zaprowadzić? Czy wiesz, że oznacza to zaparcie się siebie, codzienne branie krzyża i naśladowanie Mnie?”. Z powodu grzechu prawdziwe głoszenie Ewangelii zawsze musi zaczynać się od prawa.

Oznacza to, że musimy wyjaśnić, iż rodzaj ludzki stoi w obliczu Bożej świętości, Jego wymogów, konsekwencji grzechu. To Syn Boży mówi o wrzucaniu do piekła. Jeżeli zaprzeczasz doktrynie o piekle, znaczy to, że nie zgadzasz się z Jezusem Chrystusem. On, Syn Boży wierzył w piekło i ono ma swoje miejsce w Jego wyjaśnieniach dotyczących prawdziwej natury grzechu, gdyż On naucza, że grzech ostatecznie prowadzi człowieka do piekła. 

Tak więc ewangelizacja musi zaczynać się od Bożej świętości, grzeszności człowieka, wymogów prawa, kary wyznaczonej przez prawo i wiecznych konsekwencji zła i złych uczynków. Tylko człowiek, który zobaczy swoją winę, może być uwolniony i odkupiony przez Chrystusa. Wiara nie oparta na doktrynie o grzechu nie jest prawdziwą wiarą w Jezusa. 

Możesz mieć jakąś wiarę w Jezusa Chrystusa opartą na psychologii; ale prawdziwa wiara widzi w Jezusie Chrystusie Tego, który uwolnił nas od przekleństwa prawa. Prawdziwa ewangelizacja zaczyna się od tego i w ten sposób rzeczywiście wzywa do „upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego Jezusa”.

Martyn Lloyd-Jones
By o

poniedziałek, 14 stycznia 2019

Modlitwa, która usuwa niepokój

Modlitwa, która usuwa niepokój

poniedziałek, stycznia 14, 2019 0 Comments
„Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł” (J 4:50)

„Dlatego mówię wam: O cokolwiek prosicie w modlitwie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam” (Mk 11:24)

Bywają przypadki wymagające od nas określonej modlitwy. Módl się wtedy tak długo, aż uwierzysz Bogu i będziesz miał pewność, że możesz z góry podziękować za wysłuchanie twojej prośby. Jeśli nie otrzymałeś natychmiast jasnej i wyraźnej odpowiedzi, niech w twojej dalszej modlitwie nie pojawią się wątpliwości, iż otrzymasz to, o co prosiłeś. Modlitwa, w której kryje się zwątpienie, zamiast pomóc, stanie się przeszkodą, bo wkrótce poczujesz, że wiara twoja osłabła, albo całkiem uleciała. Powód do tego rodzaju modlitwy nie pochodzi od Ducha Świętego, lecz od nas samych, a może i od szatana. 
Jeśli Pan zwleka z odpowiedzią na naszą prośbę, nie grzeszysz jeśli ją powtórzysz, lecz czyń to z wiarą. Wystrzegaj się modlitwy, która mogłaby osłabić twoją wiarę. Nic tak nie wzmacnia wiary, jak pewność, że otrzyma się odpowiedź. Wiara daje nam możliwość dziękowania z góry za wysłuchanie modlitwy.

Modlitwy, które gaszą wiarę, odrzucają jednocześnie otrzymaną od Boga obietnicę zawartą w Jego Słowie i nigdy nie usłyszysz tego cichego "tak", które On szepce twemu sercu. One świadczą o niepokoju naszych serc, a niepokój jest objawem niedowiarstwa odnośnie otrzymania odpowiedzi.

„Bo do odpoczynku wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy, jak powiedział: Dlatego przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku, choć jego dzieła były dokonane od założenia świata”(Hbr 4:3). Modlitwa, która gasi naszą wiarę, rodzi się zwykle z tego, że koncentrujemy naszą uwagę na przeszkodach, a nie na obietnicach Bożych (Rz 4:19-20). Czuwajmy i módlmy się, żeby nie dosięgło nas pokuszenie, abyśmy własnymi modlitwami nie gasili w sobie wiary.

Wiara nie jest uczuciem, ani funkcją rozumu. Jest mocnym zaufaniem Słowu danemu przez Boga.

Początek niepokoju świadczy o zanikaniu wiary, zaś początek wiary rozprasza wszelki niepokój. Nigdy nie nauczysz się wierzyć w szczęśliwych chwilach swojego życia. W spokojnym czasie Bóg daje nam obietnice, następnie swoje przymierze z nami potwierdza wielkimi i łaskawymi słowami, a potem przygląda się a ile Mu wierzymy. Nie stawia przeszkód kusicielowi, a pokuszenie podważa wszystko to, co On powiedział. Właśnie wtedy objawia się stopień naszej wiary, która zdobywa nam cudowną koronę i staje się możliwe, byśmy podobnie jak Paweł podczas burzy na morzu wśród przestraszonych podróżnych mogli zawołać: "wierzę Bogu".

„Tej nocy bowiem stanął przy mnie anioł Boga, do którego należę i któremu służę; I powiedział: Nie bój się, Pawle, musisz stanąć przed cesarzem, a oto Bóg darował ci wszystkich, którzy z tobą płyną. Dlatego bądźcie dobrej myśli, panowie, bo wierzę Bogu, że będzie tak, jak mi powiedziano” (Dz 27:23-25)

L.B. Cowman
By o

piątek, 11 stycznia 2019

Istota kalwinizmu

Istota kalwinizmu

piątek, stycznia 11, 2019 0 Comments
Kalwinista wierzy, że Bóg jest Panem życia i Suwerenem wszechświata, którego wola jest kluczowa dla historii. Kalwinista wierzy, że On jest niezależny od jakiejkolwiek siły poza Nim w osiąganiu Swoich zamiarów; że On zna zakończenie od samego początku; że On tworzy, podtrzymuje, zarządza i kieruje wszystkim; i że Jego wspaniały projekt będzie w pełni i doskonale objawiony przy końcu wieków. "Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki" (Rzym 11:36). 

Jak mówi Charles Hodge: "Suwerenność Boga jest dla wszystkich innych doktryn tym, czym formowanie się granitu dla innych warstw ziemi. Stanowi ich podłoże i podtrzymuje je, wystając tylko gdzieniegdzie. Tak też ta doktryna powinna być podłożem dla naszego zwiastowania i powinna być dokładnie przedstawiana.

"Boża suwerenność jest istotą doktryny kalwińskiej – pod warunkiem, iż rozumiemy, że ta suwerenność nie jest arbitralna ale jest to suwerenność Boga i Ojca Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jak napisał John Duncan: "To święta wola rządzi wszechświatem – wola, w której zawiera się łaskawość, aby objawiać się we właściwym czasie. Jest to poważną sprawą, że my i całe stworzenie jesteśmy do dyspozycji czystej woli; nie jest to zwyczajnie wolna wola, jest to wolna wola Boga Jahwe, i w tym różni się ona od abstrakcyjności i pozornej arbitralności zwykłej woli." 

B.B. Warfield napisał w swoim eseju na temat predestynacji: "Biblijni autorzy odnajdują ciągle swą pociechę w przekonaniu o tym, że to w rękach sprawiedliwego, świętego, wiernego, kochającego Boga spoczywa postanowienie o przebiegu wydarzeń i wszystkich ich spraw... Korzenie Bożego wybrania są zasadzone w Jego niezgłębionej miłości, przez którą objawia się ona jako najwyższy akt łaski."

To jest wywarzony, autentyczny i dający się obronić kalwinizm. To kalwinizm wyrażony w Izajasza 9:5, który mówi, że władza lub suwerenność jest na ramionach Tego, który jest "Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju." W Chrystusie, ciepła i ojcowska suwerenność Boga Biblii różni się diametralnie od zimnej i kapryśnej suwerenności innych "bogów", jak na przykład Allah. 

Ojcowska suwerenność, jak samo wcielenie, jest w doskonałej harmonii ze wszystkimi przymiotami Boga. Kalwinista znajduje pokój w przekonaniu, że za wszechogarniającą opatrznością Boga znajduje się pełna zgodność trójjedynego Boga. Suwerenna łaska i miłość, która poszła na krzyż, trzyma w swoich rękach cały świat. Boża ojcowska suwerenność objawiona w Chrystusie jest kwintesencją tego kim jest Bóg.

Joel Beeke
Źródło: http://www.ligonier.org/blog/marrow-calvinism/
Tłumaczyła: Katarzyna Lewandowska
By o

środa, 2 stycznia 2019

Sól ziemi

Sól ziemi

środa, stycznia 02, 2019 0 Comments
„Wy jesteście solą ziemi ... Wy jesteście światłością świata... Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie." (Mateusza 5:13-16)

Ten werset często jest cytowany jako uzasadnienie dla zaangażowania kościoła w działalność polityczną – lobbowanie, mobilizowanie wyborców, organizowanie protestów i zaprzęganie ruchu ewangelikalnego do walki politycznej. Niedawno usłyszałem pewnego przywódcę kościoła ewangelikalnego, który mówił „Musimy sprawić by nasze głosy zostały usłyszane w sztabach wyborczych; inaczej nie będziemy solą i światłem tak jak nam Jezus przykazał".

Takie rozumienie dominuje w naszym kraju. Powiedz „sól i światło" a typowy wyznawca ewangelikalizmu zacznie, niby w odruchu Pawłowa, mówić o polityce.

Ale spójrzmy na wypowiedź Jezusa uważnie w jej kontekście. On nie nawoływał do bojkotów, protestów lub kampanii politycznych. On nawoływał swoich uczniów do świętego życia.

Wypowiedź o soli i świetle jest kulminującym fragmentem Kazania na Górze. Następuje ona zaraz po błogosławieństwach. Jezus wypowiadał oficjalne błogosławieństwo dla kluczowych cech pobożności.

Co szczególnie charakterystyczne dla błogosławieństw, to fakt, że Jezus nie błogosławi cech, które zazwyczaj świat uważa za godne pochwały. Świat gloryfikuje władzę i zwierzchnictwo, moc i siłę fizyczną, prestiż i przynależność do klasy społecznej. W przeciwieństwie do świata, Jezus błogosławi pokorę, łagodność, miłosierdzie, smutek, czystość serca, a nawet znoszenie prześladowań w imię sprawiedliwości. Wszystkie te wartości są całkowitym przeciwieństwem walki politycznej czy działań partyzanckich.

Innymi słowy, Jezus błogosławił ludzi, którzy byli gotowi na prześladowania i pozbawienie praw obywatelskich z powodu sprawiedliwości – czyniących pokój a nie protestujących, ubogich w duchu a nie dumnych, prześladowanych a nie pyszałków czy tyranów.

Jest to zgodne z nauczaniem Jezusa w całym Nowym Testamencie. On powiedział: "Wiecie, że władcy narodów panują nad nimi, a ci którzy są wielcy, sprawują swą władzę nad nimi. Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki niech będzie waszym sługą. I kto wśród was chce być pierwszy, niech będzie waszym sługą. Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu." (Mateusza 20:25-28)

Zauważmy ponadto, że zwroty "Jesteście solą ziemi" i "Jesteście światłością świata" są stwierdzeniem faktu a nie nakazem. On nie nakazuje nam być solą; On mówi, że jesteśmy solą i ostrzega nas przed utratą naszych wyróżniających cech. On nie nakazuje nam być światłością; On mówi, że jesteśmy światłością i zakazuje nam chować się pod naczyniem.

Jezus mówił, że kościół ma błogosławiony i dobry wpływ na to grzeszne i zepsute społeczeństwo gdy wierzący są wiernymi sługami swojego Pana. Kluczem do zrozumienia tego co Jezus miał na myśli jest werset 16 "Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie." Nasza osobista świętość a nie polityczne wpływy jest tym, co sprawia, że ludzie mogą oddać chwałę naszemu Ojcu, który jest w niebie.

Sól ma kilka cech. Jedną z nich jest jej zdolność do konserwowania. Surowe mięso może być odkażone i zakonserwowane dzięki soli. Chrześcijanie pośród złego i zepsutego społeczeństwa mają podobne konserwujące i oczyszczające działanie. Bóg powiedział Abrahamowi, że ocaliłby Sodomę przed zniszczeniem, gdyby znalazł dziesięciu sprawiedliwych wśród jej mieszkańców, taką odrobinę soli.

Sól ma również właściwości odkażające i może być stosowana do dezynfekcji ran. Słona woda jest dobrym, choć bolesnym środkiem na pęknięte pęcherze. Takie właśnie działanie może być zawarte w metaforze użytej przez Jezusa. Obecność wierzących w tym świecie jest ukłuciem sumienia bezbożnych, ponieważ jest dla nich bolesnym przypomnieniem, że Bóg domaga się świętości a zapłatą za grzech jest śmierć.

Sól również nadaje smaku potrawom i powoduje pragnienie. Sądzę, że to jest główne zastosowanie, które Jezus miał ma myśli gdy używa tej metafory, ponieważ mówi "czym ją posolą?". Pamiętajmy, że Jezus właśnie pobłogosławił tych, którzy "łakną i pragną sprawiedliwości" (5:6) i to wyrażenie sugeruje, że obecność świadomie wierzących ludzi w społeczeństwie będzie miało efekt wzbudzania apetytu na Boga i pragnienia sprawiedliwości.

Światło, oczywiście, jednocześnie rozjaśnia mrok i oświetla wszystko, do czego dotrze. Gdy we właściwy sposób pozwalamy aby nasza światłość jaśniała przed innymi, mogą oni wtedy widzieć nasze dobre uczynki i chwalić za nie Boga.

Nie jest to więc fragment o posługiwaniu się politycznymi wpływami. Nie jest o organizowaniu protestów przeciwko bezbożności. Nie jest o tym, by nakłonić społeczeństwo do pobożności za pomocą aktów prawnych. Chodzi o to, jak żyjemy. Chodzi o pokazanie przykładu i zastosowanie tych cech, które Jezus błogosławił. W ten sposób sprawiamy, że nasza światłość świeci a sól, którą jesteśmy, pomaga zakonserwować rozkładające się, pozbawione smaku społeczeństwo. 

Phil Johnson pastor Grace Community Church
źródło: https://www.ligonier.org/learn/articles/salt-of-the-earth/
tłumaczyła: Katarzyna Lewandowska
By o