5sola.pl

Soli Deo Gloria

wtorek, 28 sierpnia 2018

Definicja wiary

Definicja wiary

wtorek, sierpnia 28, 2018 0 Comments
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3:16).

W naszych rozważaniach usprawiedliwienia zobaczyliśmy, że wiara jest tylko instrumentem poprzez, który otrzymujemy sprawiedliwość Chrystusa. Sprawiedliwość naszego Pana jest podstawą naszego usprawiedliwienia i jest nam przypisana w momencie, kiedy zaufamy tylko Jezusowi w sprawie swojego zbawienia. To wtedy Bóg Ojciec ogłasza nas sprawiedliwymi i daje nam życie wieczne. To wszystko dokonuje się całkowicie niezależnie od wykonywanych przez nas uczynków.

Usprawiedliwienie tylko przez wiarę zostało zaatakowane przez rzymski katolicyzm, który głosił, że usprawiedliwienie jest połączeniem wiary i dobrych uczynków. Jednym z motywów takiego przedstawienia usprawiedliwienia, była obawa Rzymu, że ta doktryna zachęci ludzi do niemoralnego życia. Rzym obawiał się, że niedbałe przyjęcie Jezusa, bez jakiejkolwiek zmiany swojego życia może zostać przyjmowane jako wiara, która usprawiedliwia człowieka.

W odpowiedzi na takie zarzuty, protestanccy reformatorzy przedstawili biblijną definicję wiary. Prawdziwa wiara zawsze prowadzi do zmiany życia. Dzisiaj przyjrzyjmy się definicji wiary danej nam przez Reformatorów, aby pokazać, że wiara nie jest tylko swobodną akceptacją Jezusa.

Reformatorzy stwierdzili, że biblijna wiara ma trzy zasadnicze aspekty: notitia, assensus i fiducia.

Notitia.Odnosi się do treści wiary, do rzeczy w które wierzymy. Kładziemy naszą wiarę w coś, a mówiąc konkretniej, w kogoś. Aby wierzyć, musimy coś wiedzieć o tym kim jest Pan Jezus Chrystus.

Assensus.Assensus to nasze przekonanie, że treść naszej wiary jest prawdą. Możesz wiedzieć o wierze chrześcijańskiej, a mimo to nie być przekonanym o jej prawdziwości. Prawdziwa wiara mówi, że treść, notitia, nauczana przez Pismo – jest prawdą.

Fiducia.Fiducia odnosi się do osobistego zaufania i oparcia. Wiedza i przekonanie o prawdziwości wiary chrześcijańskiej nie są wystarczające. Nawet demony mają taką wiarę (Jk 2:19). Wiara jest tylko wtedy skuteczna, kiedy wiemy o słowach Chrystusa, akceptujemy je, a także polegamy tylko na Nim w kwestii naszego zbawienia.

Coram Deo
Czy znasz Pana Jezusa Chrystusa? Czy wiesz o bezgrzesznym życiu, które prowadził na ziemi, a także o dziele którego dokonał na krzyżu? Czy wierzysz w to co On sam mówił o sobie? Czy zaufałeś Mu, aby stał się twoim ratunkiem przed gniewem Boga? Poświęć trochę czasu, aby zadać sobie te pytania. Jeśli nigdy nie wierzyłeś w Chrystusa, uwierz dziś. Jeśli jesteś chrześcijaninem, to proś Boga, aby twoja wiara w Zbawiciela mogła wzrastać.

Oprac. ligonier.org

Definicja wiary zaproponowana przez Martyna Lloyda-Jones’a: „Czym zatem jest wiara? Wiara w rzeczywistości oznacza zawierzenie Bogu, zawierzenie wszystkiemu, co On mówi nam o sobie, wszystkiemu, co mówi nam o swoich dokonaniach, wszystkiemu, co Bóg mówi nam, że jeszcze zamierza zrobić oraz całkowite, absolutne powierzenie temu wszystkiemu samych siebie. Czym jest wiara? Wiara oznacza rozumowanie i argumentowanie na podstawie objawienia. Wiara oznacza, że nie próbuję dojść do Boga poprzez swoje rozumowanie, ale wierząc danemu przez Boga objawieniu, rozumuję z niego. Wiara oznacza wyciąganie nieuniknionych wniosków z tego, co powiedział Bóg”.

i Jana Kalwina: „Wiara jest mocnym i pewnym poznaniem Bożej życzliwości względem nas, która oparta na niezasłużonej prawdzie obietnicy w Chrystusie, przez Ducha Świętego objawiona zostaje naszym umysłom i wyryta w naszych sercach”.
By o

czwartek, 23 sierpnia 2018

Cierpienie i wzrost w twoim życiu

Cierpienie i wzrost w twoim życiu

czwartek, sierpnia 23, 2018 0 Comments
„Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu” (Hbr 4:15)


Nigdy nie słyszałem, aby ktokolwiek powiedział: „Nauczyłem się głębokich życiowych lekcji w czasie wygody i komfortu”. Jednak słyszałem wielu silnych świętych mówiących: „Każdy znaczący postęp w moim życiu i doświadczenie głębi Bożej miłości i wzrost społeczności z Nim, miał miejsce przez cierpienie”.

To jest otrzeźwiająca, biblijna prawda. Na przykład: „Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa” (Flp 3:8). Parafrazując: nie ma bólu, nie ma zysku. Lub: niech wszystko zostanie poświęcone, zrezygnuję ze wszystkiego, jeśli przyniesie mi to więcej Chrystusa.

Oto kolejny przykład: „Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał” (Hbr 5:8). Ta sama księga mówi nam, że Jezus nigdy nie zgrzeszył (Hbr 4:15).

Uczenie się posłuszeństwa nie oznacza przejścia od nieposłuszeństwa do posłuszeństwa. Oznacza natomiast wzrastające oddanie się Bogu i doświadczenie głębi poświęcenia, którego nie można poznać w inny sposób. To przychodzi przez cierpienie. Nie ma bólu, nie ma zysku.

Samuel Rutherford powiedział, że kiedy został wrzucony do „piwnic nieszczęścia” przypomniał sobie, że wielki Król zawsze trzymał tam swoje wino. Charles Spurgeon stwierdził, że ci którzy nurkują w morzu cierpienia, znajdują rzadkie perły. Czy nie kochasz swojego umiłowanego bardziej, gdy zaczynasz odczuwać jakiś dziwny ból, który kieruje twoje myśli o potencjalnej chorobie nowotworowej? 

Jesteśmy naprawdę dziwnymi stworzeniami. Gdy mamy zdrowie i pokój oraz czas na miłość, wtedy może stać się ona pochopna i słaba. Ale gdy umieramy, miłość staje się głęboką, powolną rzeką niewypowiedzianej radości, a my z trudem przyjmujemy myśl o jej porzuceniu.

Dlatego bracia i siostry: „Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie” (Jk 1:2).

John Piper
By o

niedziela, 19 sierpnia 2018

Oczekiwanie na PANA

Oczekiwanie na PANA

niedziela, sierpnia 19, 2018 0 Comments
Gdy Pan obdarza kogoś wielką wiarą, zwykle wypróbowuje ją długim oczekiwaniem. Pan czasami poddaje wierzących przeżyciu, w czasie którego wydaje im się, że głos ich modlitw, uderzając w metaliczne niebo, powraca jak głuche echo. Pukają w złote wrota, lecz one nie drgnęły, jakby miały zardzewiałe zawiasy. Wołali podobnie jak Jeremiasz: „Okryłeś się obłokiem, aby nie dochodziła modlitwa nasza”.

W ten sposób prawdziwie święci ludzie nierzadko poddawani byli ze strony Boga próbie długiego i cierpliwego oczekiwania odpowiedzi na swoje modlitwy, nie dlatego, że ich prośby były pozbawione potrzebnej gorliwości lub były niewłaściwie, lecz dlatego, że nasz Pan daje wszystko w swoim czasie i według swojego upodobania. Jeśli On uważa, że nasza cierpliwość wymaga ćwiczenia, to ma prawo postąpić ze swoją własnością, zgodnie ze swoim punktem widzenia. Żadna modlitwa nie jest daremna. Westchnienie modlitewne nigdy nie było bez pożytku.

Nie ma modlitwy nie usłyszanej i pozostawionej przez Boga bez odpowiedzi. Często to, co my uważamy za odmowę lub pozbawienie nas czegoś, jest niczym innym jak tylko zwłoką. Chrystus czasami zwleka z okazaniem pomocy, aby dać nam okazję do ćwiczenia się w wierze i aby ożywić nasze ospałe modlitwy. Być może fale zalewają twoją „łódź”, a On śpi; lecz zanim zacznie tonąć, On się przebudzi, On nigdy nie zaśpi. Dla Niego nie istnieje to, co my nazywamy „spóźnieniem”.

L.B. Cowman


By o

poniedziałek, 13 sierpnia 2018

Czy można stracić nowe życie?

Czy można stracić nowe życie?

poniedziałek, sierpnia 13, 2018 0 Comments
Odrodzenie jest czymś, czego nie można stracić. Jeśli jesteś człowiekiem odrodzonym, takim pozostaniesz. Uważam to za rzecz nieuniknioną, ponieważ odrodzenie jest dziełem Boga. 

A jednak są tacy, którzy zdają się myśleć, że ludzie mogą być zrodzeni na nowo w wyniku uwierzenia prawdzie, a potem, jeśli zawrócą, upadną w grzech lub zaprzeczą prawdzie, stracą swoje odrodzenie. Ale, jeśli zawrócą i znowu uwierzą, będą odrodzeni ponownie – tak jakby ktoś miał moc narodzić się na nowo, umrzeć, narodzić się na nowo, umrzeć i tak aż w nieskończoność!

Odrodzenie jest dziełem samego Boga w głębokości duszy i On czyni to w sposób niezmienny. Bóg umieścił to życie we mnie i dzięki temu nic mnie od Niego nie jest w stanie odłączyć. Kiedy dochodzimy do mistycznej jedności, która bezpośrednio po tym następuje, widzimy jeszcze bardziej, że to dzieło jest nie do cofnięcia. Jest to praca o stałych skutkach i nic nie może ich przerwać.

Człowiek zrodzony z Boga, człowiek odrodzony, po prostu nie żyje i nie może kontynuować życia w grzechu, nie może w nim trwać: „Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, bo jego nasienie w nim pozostaje i nie może grzeszyć, gdyż narodził się z Boga” (1 J 3:9). 

Może on czasowo się cofnąć, ale jeśli jest narodzony na nowo z Boga, wróci. Jest to tak pewne jak to, że narodził się na nowo. To swego rodzaju test na to, czy ten ktoś narodził się na nowo.

„Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, zostaliby z nami. Lecz wyszli spośród nas, aby się okazało, że nie wszyscy są z nas” (1 J 2:19). Byli członkami Kościoła, wydawali się być chrześcijanami, prawidłowo się wypowiadali i w jakimś sensie ich życie było właściwe, ale „wyszli”. 

Dlaczego? Wyszli bo „nie byli z nas” – nie byli ludźmi odrodzonymi. Nigdy nie narodzili się na nowo. Dlatego, jak powiada Jan, odeszli i w jakimś sensie jest to dowód na to, iż tak naprawdę nigdy nie posiadali życia.


Odrodzeni wytrwają. Człowiek może się cofnąć, upaść w grzech, może zawieść, ale trwa, ponieważ to życie jest w nim. Inni mogą wydawać się być w pełni chrześcijanami, ale jeśli nie ma w nich życia, nie wytrwają. Życie samo pokazuje, ono dowodzi, istnienie tego wytrwania.

Martyn Lloyd-Jones
By o

środa, 8 sierpnia 2018

Grzechy towarzyszące pornografii

Grzechy towarzyszące pornografii

środa, sierpnia 08, 2018 0 Comments
Wiemy, że pornografia jest okropnym i szkodliwym grzechem. Wiemy, że ci którzy karmią się pornografią, popełniają grzech pożądania, ale lista przewinień nie kończy się tylko na żądzy. Kiedy otwierasz swoją przeglądarkę, aby oglądać zdjęcia i filmy video, grzeszysz w sposób przekraczający tylko zwykłą pożądliwość. Oto 8 grzechów, które popełniasz, spoglądając na materiały pornograficzne.

Popełniasz grzech bałwochwalstwa. Wszystkie grzechy są bałwochwalstwem gdyż stanowią próbę odnalezienia radości i satysfakcji nie w samym Bogu, ale w tym czego Bóg zakazuje (Wyj 20:3-6).
Matt Papa stwierdził, że bożkiem może być wszystko co jest dla ciebie cenniejsze niż Bóg. Jest to cokolwiek, co ma większą wartość od Boga w twoim życiu – wszystko to co kochasz, czemu ufasz czy też czemu jesteś posłuszny zamiast Bogu. Wszystko co zastąpiło Boga i dziś stanowi podstawę twojej radości. Popełniłeś grzech bałwochwalstwa.

Popełniłeś grzech cudzołóstwa. Jest to najbardziej oczywisty grzech, który popełniasz karmiąc się pornografią. W Ewangelii Mateusza rozdziale 5, Jezus zwraca uwagę na związek pomiędzy pożądaniem a cudzołóstwem: „Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz cudzołożył. Lecz ja wam mówię: Każdy, kto patrzy na kobietę, aby jej pożądać, już popełnił z nią cudzołóstwo w swoim sercu” (25-27). Pornografia jest żądzą oraz istnieje po to aby sprzyjać pożądliwości. Pożądanie stanowi element szeroko rozumianego grzechu cudzołóstwa: czynu lub pragnienia seksualnego zaangażowania z kimś innym niż twój małżonek.

Popełniasz grzech oszustwa. Oszustwo jest aktem ukrywania lub wprowadzania w błąd. Ponieważ pornografia wywołuje uczucie wstydu, dążysz do jego skrycia, tuszowania lub odmawiasz przyznania się do tego grzechu. Kiedy usuwasz historię w przeglądarce, aby twoi rodzicie nie dowiedzieli się co robiłeś; kiedy utrzymujesz to w sekrecie, aby twój małżonek nie dowiedział się o twoim uzależnieniu, kiedy odmawiasz aktywnego wyznania tego grzechu przyjacielowi przed którym jesteś odpowiedzialny; kiedy przystępujesz do Wieczerzy Pańskiej nie pokutując ze swojego zachowania; to wszystko świadczy o tym, że żyjesz w kłamstwie. Biblia ostrzega przed straszliwymi konsekwencjami: „Nie zamieszka w moim domu oszust, kłamca nie ostoi się przed mymi oczyma” (Ps 101:7).

Popełniasz grzech kradzieży. Przemysł pornograficzny jest zainfekowany piractwem przez osoby, które nielegalnie dystrybuują materiały chronione prawami autorskimi. 60 procent nielegalnie pobranych materiałów z internetu zawiera w sobie treści o charakterze pornograficznym. Jako chrześcijanie nie możemy uczestniczyć w kradzieży: „Nie będziesz kradł” (Wyj 20:15). Kiedy karmisz się pornografią, prawie na pewno oglądasz materiały, które zostały skradzione i w ten sposób uczestniczysz w tym akcie kradzieży.

Popełniasz grzech chciwości. Seksualny grzech jest żądzą, osiągnięcia korzyści kosztem innej osoby; sprzeniewierzeniem czegoś co należy do niej. W 1 Liście do Tesaloniczan czytamy: „I aby nikt nie wykorzystywał i nie oszukiwał w żadnej sprawie swego brata, bo Pan jest mścicielem tego wszystkiego, jak wam to przedtem mówiliśmy i zaświadczaliśmy” (1 Tes 4:6). Użyte tutaj słowo „oszukiwał” w tym kontekście oznacza zachłanne zawłaszczenie sobie czegoś co należy do kogoś innego. Chciwość motywuje oszustwo, niesprawiedliwe i bezprawne wykorzystanie innej osoby dla swoich podłych celów.

Popełniasz grzech lenistwa. Jesteśmy wezwani do „odkupywania czasu”, aby zrozumieć, że nasze życie jest krótkie i że jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem za każdy moment swojego życia (Ef 5:16). Gnuśność jest lenistwem, niechęcią do właściwego wykorzystywania czasu, a także odzwierciedleniem gotowości do spędzania chwil w sposób destrukcyjny, zamiast konstruktywnej realizacji celów. W ten sposób pornografia jest gnuśnością, niewłaściwym wykorzystaniem czasu. Pornografia wykorzystuje cenne chwile, godziny i całe dnie, aby ranić innych ludzi zamiast im pomagać; pielęgnuje grzech zamiast go uśmiercać; jest powrotem na starą ścieżkę zamiast wzrostem; jest dążeniem do bałwana, zamiast żywego Boga.

Popełniasz grzech seksualnej napaści. Osoba, która jest kierowcą samochodu w przygotowanym napadzie na bank, będzie słusznie oskarżona za każde przestępstwo popełnione w całym tym bandyckim procederze. Każdy, kto z własnej woli ogląda seksualne napastowanie w celu pobudzenia, jest słusznie współwinny temu wykroczeniu. Pornografia bardzo często ukazuje wykorzystywanie kobiet przez mężczyzn, obnażając tym samym naszą brutalną i zdeprawowaną naturę. Oczywiście czasami kobiety z własnej woli uczestniczą w tych działaniach, ale również często są do tego zmuszane. Obserwowanie tej zastraszającej nieprzyzwoitości jest pośrednim uczestnictwem obciążonym moralnym skażeniem.

Popełniasz grzech ignorowania Ducha Świętego.Jako chrześcijanin masz ogromny zaszczyt oraz przywilej z faktu, że Duch Święty mieszka w tobie. Jednym ze sposobów w jaki Duch działa w tobie, jest udzielanie wewnętrznego ostrzeżenia przed grzechem. Paweł zapewnia, że Duch w szczególności ostrzega nas przed seksualną nieczystością, a następnie mówi: „A więc kto to odrzuca, odrzuca nie człowieka, lecz Boga, który nam też dał swego Ducha Świętego” (1 Tes 4:8). Popełnianie grzechu seksualnego jest lekceważeniem Ducha Świętego. Aktywnym tłumieniem Jego głosu mówiącego, że nie potrzebujesz i nie powinieneś popełniać tego przestępstwa. Duch Święty zapewnia wszystko co niezbędne, aby stawić opór tej pokusie (1 Kor 10:13). Sprzeciwić się Duchowi Świętemu i zignorować Jego służbę w tobie, jest poważnym wykroczeniem przeciwko świętemu Bogu.

Grzechem jest pożądanie innej osoby i uwolnienie tej żądzy przez pornografię.Grzech związany z pornografią sięga o wiele głębiej aniżeli zwykła żądza. Jak widzieliśmy, rozciąga się on na bałwochwalstwo, cudzołóstwo, oszustwo, kradzież, chciwość, przemoc seksualną, lenistwo i ignorowanie Ducha Świętego. Paweł w Liście do Rzymian ostrzega nas: „Tak więc każdy z nas sam za siebie zda rachunek Bogu” (Rz 14:12). Na szczęście dzięki Ewangelii możemy wypełnić to czego Bóg od nas żąda. Wszyscy którzy zaufali Jezusowi Chrystusowi mają pewność, że On uśmierzył Boży gniew skierowany przeciwko naszym grzechom, a także przyoblekł nas w swoją własną sprawiedliwość. Musimy jednak wiedzieć, że nie zrobił tego wszystkiego po to, abyśmy mogli pozostać w naszych grzechach, ale abyśmy mogli: „Przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości” (Ef 4:24).

Oprac. na podstawie tekstu Tima Challies’a

"A wszystko, co czynicie w słowie lub w uczynku, wszytko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego" (Kol 3:17)

By o

niedziela, 5 sierpnia 2018

Jak odzyskać utraconą moc?

Jak odzyskać utraconą moc?

niedziela, sierpnia 05, 2018 0 Comments
To my chrześcijanie stanowimy Kościół i cokolwiek czynimy, czyni Kościół. Dlatego sprawa Kościoła jest osobistą sprawą każdego z nas. Aby postąpić krok naprzód, musimy zacząć od siebie.

Aby odzyskać utraconą moc, Kościół musi zobaczyć niebo otwarte i ujrzeć Boga chwały.

Przede wszystkim musimy odrzucić nasze grzechy. Przeświadczenie, że świętego Boga nie mogą poznać ludzie będący w pętach zła, nie jest w religii chrześcijańskiej niczym nowym.

Po drugie, musimy w wierze poświęcić całe swe życie Jezusowi. Musimy wolitywnie i emocjonalnie związać się z Nim i być Mu posłusznym we wszystkich sprawach. To zobowiązuje nas do respektowania Jego nakazów, niesienia swego krzyża oraz do miłowania Boga i bliźniego.

Po trzecie, musimy umrzeć dla grzechu i żyć dla Boga, co musi być poprzedzone całkowitym otwarciem na działanie Ducha Świętego. Musimy także przestrzegać samodyscypliny niezbędnej do tego, aby chodzić w Duchu Świętym i zdusić w sobie pożądliwość ciała.

Po czwarte, musimy śmiało odrzucić błahe wartości tego upadłego świata i odciąć się w duchu od wszystkiego na co niewierzący nastrajają swe serca.
Bóg jest Osobą i gdy przygotujemy nasze serca to ten cud może być poznany poprzez coraz bliższą z Nim znajomość. Być może, pod wpływem światła emanującego z Pisma Świętego i przeobrażającego nasze życie wewnętrzne przyjdzie nam zmienić nasze dotychczasowe przekonania o Bogu i zaprotestować przeciwko powierzchowności wielu poglądów uchodzących dziś za chrześcijańskie. 

Możemy przez to na jakiś czas utracić przyjaciół i zostać okrzyczanymi za usiłujących być „bardziej papieskimi od papieża”, lecz nikt, kogo odstraszają takie konsekwencje nie jest godzien Królestwa Boga.

Po piąte, w miarę tego jak nasze poznanie Boga będzie coraz pełniejsze, powinniśmy służyć coraz większą pomocą naszym bliźnim. Święta wiedza nie została nam dana, abyśmy smakowali jej sami. Im lepiej będziemy znać Boga, tym większe będzie w nas pragnienie przełożenia nowo odkrytej wiedzy na czyny miłosierdzia zwrócone ku cierpiącym bliźnim.

Gdy ktoś jest namaszczony olejkiem, jego zapach roznosić się będzie wszędzie. Tak samo wszelka pogłębiona wiedza o Bogu wkrótce zacznie oddziaływać na chrześcijan żyjących obok nas. Dzielenie się coraz intensywniejszym w nas światłem wiedzy powinniśmy poczytywać za obowiązek.

Cel ten najpełniej możemy realizować, gdy w centrum naszego życia i działania mamy stale majestat Boga. Nie tylko nasze prywatne modlitwy powinny być wypełnione Bogiem, lecz także nasze śpiewanie, dawanie świadectwa, głoszenie kazań i pisanie powinno się ogniskować wokół naszego Przenajświętszego Pana i wychwalać Jego dostojeństwo i moc.

Po prawicy Boga Ojca zasiada otoczony chwałą Syn Człowieczy, który godnie reprezentuje nas w niebie. My zaś zostawieni jesteśmy na chwilę wśród ludzi. Bądźmy zatem Jego godnymi posłami.

A.W. Tozer
By o

środa, 1 sierpnia 2018

"[...] a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów"

"[...] a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów"

środa, sierpnia 01, 2018 0 Comments
W dawnych czasach mawiano o ludziach wiary, że „chodzą w bojaźni Bożej” i „służą Panu z bojaźnią”. Mimo ich bliskiej zażyłości z Bogiem i mimo śmiałości ich modlitw, podstawą życia religijnego owych ludzi była koncepcja Boga budzącego strach i przerażenie swoją niedostępnością i niepoznawalnością. 

Koncepcja Boga transcendentnego przewija się przez całą Biblię przydając barw i tonów postaciom świętych. Bojaźń Boga była czymś więcej niż obawą przed niebezpieczeństwem. Był to irracjonalny strach, dominujące uczucie całkowitej zależności w obliczu Boga Wszechmocnego.

Za każdym razem kiedy Bóg w czasach biblijnych pojawiał się przed ludźmi, wywoływał On w nich paraliżujące uczucie grozy i przerażenia połączone z przygniatającym poczuciem grzechu i winy.

„I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem; jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów”. (Iz 6:5)

„Jego ciało było jak z berylu, jego oblicze z wyglądu jak błyskawica, jego oczy – jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi – jak blask wypolerowanej miedzi, a dźwięk jego słów – jak głos tłumu. Tylko ja sam, Daniel, miałem to widzenie. Mężczyźni, którzy byli ze mną, nie mieli tego widzenia; ale wielki strach padł na nich i pouciekali, aby się ukryć. A ja sam zostałem i miałem to wielkie widzenie, ale nie pozostało we mnie siły. Moja uroda zmieniła się i zepsuła, i nie miałem żadnej siły. Wtedy usłyszałem dźwięk jego słów; a gdy usłyszałem dźwięk jego słów, upadłem na twarz w głęboki sen, twarzą ku ziemi”. (Dn 10:6-9)

Te doświadczenia dowodzą, że wizja Boskiej transcendencji szybko kładzie koniec wszelkim sporom między człowiekiem a jego Bogiem. Duch walki opuszcza człowieka, który jest gotów wespół z pokonanym Szawłem pytać pokornie: „Co mam czynić, Panie?”. 

Obecnie rzecz się ma całkiem inaczej: zarozumiałość współczesnych chrześcijan, uwidaczniająca się podczas licznych religijnych spotkań, przerażająca lekkomyślność obraz brak szacunku wobec Osoby Boga, świadczą o strasznym zaślepieniu serc. Wielu określa siebie imieniem Chrystusa, dużo o Nim mówi i czasem się modli, ale najwyraźniej nie wie, kim On jest.

„Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci” (Prz 14:27). Lecz ta uzdrawiająca bojaźń prawie, że zanikła wśród dzisiejszych chrześcijan.


A.W. Tozer
By o