Imię ponad wszelkie imię: Boskość Chrystusa

„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią. I [aby] wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca”. (Flp 2:9:-11)

„Zaprawdę, jesteś Bogiem ukrytym, Boże Izraela, Wybawicielu!” (Iz 45:15)

„Bo tak mówi Pan, Stwórca niebios - On jest Bogiem - który stworzył ziemię i uczynił ją, utwierdził ją, a nie stworzył, aby była pustkowiem, lecz na mieszkanie ją stworzył: Ja jestem Pan, a nie ma innego”. (Iz 45:18)

„Zapowiedzcie i przedstawcie sprawę, niech także wspólnie się naradzą! Kto od dawien dawna to przepowiedział, kto od dawien dawna zwiastował? Czy nie Ja, Pan, poza którym nie ma Boga? Oprócz mnie nie ma żadnego boga sprawiedliwego i wybawiciela” (Iz 45:21(

„Przysiągłem na siebie, z moich ust wyszła prawda, słowo niezmienne, że przede mną będzie się zginać wszelkie kolano, będzie przysięgał wszelki język” (Iz 45:23)

Istnieje niewiele bardziej imponujących wyjaśnień boskości Jezusa niż te podane przez Pawła w trzech wersetach Listu do Filipian:

1) Wykorzystuje on fragment Starego Testamentu w którym Bóg podaje opis samego siebie odnoszący się wyłącznie do Niego. Paweł używa tego opisu do osoby Jezusa.

2) Nazywa on Jezusa Panem. Greckie słowo brzmi Kyrios. Pojawia się ono ponad 6 tysięcy razy w greckim tłumaczeniu Starego Testamentu (Septuagincie), którym posługiwał się Paweł. W większości przypadków słowo to jest odpowiednikiem hebrajskiego, świętego i boskiego imienia Jahwe.

Powiedz Kyrios do greckiego czytelnika Starego Testamentu, a on natychmiast skojarzy je ze świętym imieniem Boga przymierza, Jahwe. Dla Pawła stwierdzenie, że Jezus Chrystus jest Panem nie mówi tylko o świętości, ale także o boskiej tożsamości jego Zbawiciela.

3) Paweł mówi, że wywyższenie Jezusa jest ku chwale Boga Ojca. Innymi słowy wywyższenie Jezusa i nasze uznanie tego faktu, sprawiają Bogu przyjemność. Bóg, który nie może znieść żadnych uzurpatorów do swojego tronu, raduje się z boskiej chwały Chrystusa. Dlaczego? Paweł dał nam już odpowiedź: nasz Pan „był w postaci Bożej”; równość Bogu jest Jego odwiecznym prawem.

Nie moglibyśmy prosić o jaśniejsze i bardziej wyczerpujące stwierdzenie świętości Chrystusa.

Jeśli Ojciec wywyższył Jezusa, to nie będzie On tolerował żadnego mniej doskonałego przejawu czci dla Jego Syna. Oto jeden ze sposobów, w jaki możemy rozpoznać czyje serca są naprawdę zjednoczone z Bożym: przez zadanie pytania „Kim jest dla nich Chrystus?”. Jeśli nie pragniemy, by był czczony, wówczas nie zgadzamy się z Ojcem i poddajemy w wątpliwość prawdziwość naszej wiary w Jego Syna.

Gdyby nas spytano, większość z nas odpowiedziałaby: „Oczywiście, że chcę iść do nieba”. Ale czy na pewno, jeśli tam cała uwaga i uwielbienie należy się Chrystusowi? Czy jeśli nie pragniemy tego tu, to czy zapragniemy tam i wtedy?

Sinclair B. Ferguson