Co z Hebrajczyków 6?

"Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku; a odpadli - ponownie odnowić ku pokucie." (ww.4-6a)

Hebrajczyków 6

Hebrajczyków 6 jest jednym z najtrudniejszych do zrozumienia fragmentów Pisma, głównie dlatego, że nie wiemy kto napisał tę księgę i nie znamy okoliczności jej postania. Jeślibyśmy, na przykład wiedzieli, że autor pisał do ludzi, którzy znaleźli się pod wpływem judaizujących, jak ci w Galacji, argumentacja mogłaby odnosić się przeciwko zbawieniu przez uczynki prawa. Dla kogoś, kto poddawałby się ponownie pod władzę prawa oznaczałoby to odrzucenie wszystkiego, co otrzymał poprzez ewangelię. Łaska, którą otrzymał w Duchu Świętym nie miałaby już znaczenia.

I nie tylko to, w momencie powrotu do uczynków prawa nie byłoby już dla niego odkupienia; czego krzyż nie mógł dla niego uczynić, prawo z pewnością nie byłoby w stanie zrobić. Możliwe, że to miał autor na myśli mówiąc, że taka osoba sama sobie ponownie krzyżowałaby Syna Bożego i wystawiała Go na hańbę. Wracając do prawa, z krzyża uczyniłaby fikcję i nie miałaby dostępu do odkupienia poprzez ewangelię uczynków.

Jest to dopuszczalna interpretacja tego fragmentu. Jednak autor mógł również odnosić się do apostatów, tych, którzy byli członkami widzialnego kościoła lecz odpadli od wiary, i w ten sposób, udowodnili, że nigdy nie byli częścią prawdziwego kościoła, jak to ujmuje 1 Jana 2:19. Jeśli to jest właściwa interpretacja, musimy odnieść sformułowania zawarte w wersetach 4 i 5 do niewierzącego. Sprawdźmy, czy można to zrobić.

Po pierwsze, fragment ten opisuje apostatów, jako tych, którzy zrozumieli ewangelię i uwierzyli w jej prawdziwość, co jest możliwe w przypadku osoby niewierzącej. Po drugie, zakosztowali daru niebiańskiego. To może oznaczać branie udziału w Wieczerzy Pańskiej, co mogło mieć miejsce w przypadku niewierzących. Po trzecie, stali się uczestnikami Ducha Świętego. Może to oznaczać, że doświadczyli jakichś darów Ducha, co może się zdarzyć u niewierzących, lub byli po prostu członkami chrześcijańskiej społeczności żyjącej w obecności Ducha Świętego. 

Po czwarte, byli świadkami znaków i cudów towarzyszących ewangelii, co również mogło być możliwe dla niewierzących. I w końcu, napisano, że nie mogli być odnowieni ku pokucie, sugerując, że już raz pokutowali. Wiemy, z przykładu Ezawa, że człowiek może pokutować fałszywie. Jeśli Hebrajczyków 6 mówi o apostacie, będzie on tak zatwardziały w swoim grzechu, że nie będzie dla niego nadziei na zbawienie. Jest to otrzeźwiające przypomnienie abyśmy badali siebie, czy rzeczywiście mamy zbawczą wiarę.

Coram Deo

Hebrajczyków 10:26 mówi, że osoba, która grzeszy rozmyślnie nie może ponownie być przywrócona do zbawienia. Przeczytajmy IV Mojżeszową 15:30-31. List od Hebrajczyków musimy odczytywać w świetle prawa. Rozmyślny grzech jest tu zaprzeczeniem wiary, domniemanym podeptaniem Ewangelii Chrystusa. Ci, którzy to czynią są jak ci z Hebrajczyków 6. Jeśli znamy kogoś w takiej sytuacji - ostrzegajmy.

Fragmenty do dalszego rozważania:

Hebrajczyków 10:1-4, 26-39

źródło: https://www.ligonier.org/learn/devotionals/what-about-hebrews/
tłumaczyła: Katarzyna Lewandowska