5sola.pl

Soli Deo Gloria

niedziela, 29 stycznia 2017

Fałszywi nauczyciele: wąska ścieżka i publiczne ostrzeganie

Fałszywi nauczyciele: wąska ścieżka i publiczne ostrzeganie

niedziela, stycznia 29, 2017 0 Comments
Słowo Boże uczy nas, że Bóg nie tylko zawsze mówi prawdę, ale i że sam jest Prawdą. Pismo ukazuje nam również szatana, jako kłamcę i ojca wszelkiego kłamstwa. Odwieczny konflikt zawsze rozgrywał się pomiędzy Bożą prawdą a diabelskim kłamstwem.

Od samego początku Słowo Boże pokazuje nam, że to kłamstwo szatana pogrążyło całą ludzkość w grzechu. Strategia Bożego przeciwnika nigdy nie uległa zmianie. Boży lud od zawsze był atakowany przez fałszywą naukę zbudowaną w piekle, a przekazywaną przez usta sług ciemności. Izrael przetrwał inwazję fałszywych proroków i nauczycieli, którzy atakowali go przez setki lat. Dziś Kościół jest uczestnikiem duchowej batalii, a jako że jest filarem i podporą prawdy (1 Tm 3:15) nie możemy być zdziwieni, że stał się obiektem agresji.

Wraz ze zbliżającym się powrotem Chrystusa aktywność szatana wzrośnie. On sam mając świadomość, że jego czas się kończy, wyśle na pole walki niezliczoną liczbę fałszywych proroków oraz duchowych trucizn w postaci fałszywych nauk. Wielu chrześcijan naiwnie myśli, że problem zwiedzenia ich nie dotyczy, tym samym zaprzeczając nauce Pana Jezusa i apostołów. Inni natomiast podjęli działania mające na celu zdyskredytowanie i ośmieszenie „łowców herezji”, którzy na poważnie postanowili potraktować słowa Jezusa.

Obowiązek pasterzy

Każdy z nas powinien mieć świadomość, że kiedyś zda sprawę ze swojego życia przed Bogiem. Jednakże Słowo Boże wyraźnie wskazuje nam, że osoby pełniące funkcje starszych w kościele, są dodatkowo odpowiedzialne za dbanie o stado Boże. Paweł jednoznacznie ostrzega starszych w Efezie przed zbliżającym się zwiedzeniem:

„Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią. Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada. Także spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was”. (Dz 20:28-31)

Wilki drapieżne od zawsze były częścią kościoła. Za prawdą Ewangelii podążało odstępstwo starające się odwieść ludzi od zbawiennej nauki. Apostołowie mieli tego świadomość i dlatego wyznaczając starszych, Paweł klarownie stwierdził, że obowiązkiem starszego jest wierne trzymanie się słowa zgodnego z nauką, „aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają” (Tt 1:7-9)

Obowiązkiem pasterzy jest obrona prawdy przed ludźmi, którzy dążą do jej zniszczenia. Fałszywi nauczyciele nie mają być przedmiotem naszej obsesji, ale ich nauka powinna być skrupulatnie obalana przez starszych, którzy zanurzeni w Słowie Bożym będą w stanie odeprzeć każde kłamstwo atakujące zdrową doktrynę.

Pamiętajmy, że obrona wiary nie jest czymś prostym, ale jest to konieczny obowiązek wszystkich dzieci Bożych.

Wąska ścieżka a fałszywi prorocy

Intrygujący jest fakt, że Pan Jezus mówiąc o „wąskiej drodze” i „ciasnej bramie” przechodzi do ostrzeżeń związanych z fałszywymi prorokami. Bylibyśmy ogromnymi ignorantami nie zauważając integralności tego nauczania.

J.C. Ryle wskazuje, że ziarna błędu zostały zasiane już w czasach apostolskich. To właśnie dlatego każde nauczanie powinno być zważone na wadze Pisma Świętego. Za danym nauczycielem możemy iść tylko do momentu, gdy jego nauka zgadza się z Biblią, ale ani minuty dłużej.
Fałszywych nauczycieli mamy poznawać po „owocach”. Tymi owocami będzie zdrowa doktryna i święte życie.
Na wąskiej drodze nie znajdziemy fałszywych proroków. Właściwie to Pan Jezus powiedział, że „niewielu” nią podąża. Anabaptyści zawsze głosili, że dla Kościoła jest tylko jedna droga – droga krzyża, aby stał się on „solą, światłem i drożdżami” w każdym społeczeństwie i w każdym wieku. Powołując się na zasadę krzyża głosili: „Prawdziwie wierzący chrześcijanie są owcami wśród wilków, owcami przeznaczonymi na rzeź. Muszą oni być ochrzczeni trwogą, niedolą, prześladowaniem, cierpieniem i śmiercią”. 
Powinniśmy poważnie zweryfikować swoje życie jeśli nasza religia jest religią tłumów.

Ostrzegać publicznie?

J.C. Ryle w swoim komentarzu do Ewangelii Jana napisał, aby ci którzy twierdzą, że nie powinno się ostrzegać publicznie przed fałszywymi nauczycielami czy też pasterzami, powinni uważniej przestudiować zachowanie Jezusa, który w bezpośredni sposób wskazywał na fałszywych pasterzy narodu Izraela. Powód jest prozaicznie prosty: pojedynczy człowiek może zniszczyć siebie samego, fałszywy nauczyciel czy też pasterz doprowadzi do ruiny nie tylko siebie, ale i całe stado.

Strach przed urażeniem innych ludzi lub utratą ich przychylności nie powinien powstrzymywać nas przed zachowaniem pokoju, gdy prawda Boża jest w niebezpieczeństwie. Jako uczniowie Chrystusa powinniśmy występować przeciwko błędom. Wycliffe powiedział, że „prawda zwycięży” co jest biblijną gwarancją. Jednakże to wcale nie zwalania nas z obowiązku prowadzenia odpowiedzialnego i rozsądnego życia.

J.C. Ryle zauważa ciekawą analogię fałszywej doktryny porównanej do rośliny z Ewangelii Mateusza 15:13. Wskazuje, że nie powinniśmy okazywać żadnego miłosierdzia fałszywej nauce. 
Oszczędzenie rośliny której nie zasadził Ojciec Niebieski nie jest żadną dobrocią ponieważ przynosi szkody duszom ludzkim.

Najlepsza ochrona 

Najlepszą i najpewniejszą ochroną przed fałszywą nauką jest regularne studiowanie Bożego Słowa i modlitwa o pouczenie Ducha Świętego. Biblia została nam dana jako pochodnia dla naszych nóg i światłość dla naszych ścieżek (Ps 119:105). 

Zaniedbywanie Biblii czyni z ludzi łatwy łup dla fałszywych nauczycieli. Wielu chrześcijan jest zbyt leniwych i niedbałych w lekturze Słowa Bożego. 
Pamiętajmy o ostrzeżeniu Ryle'ego, które od ponad stu lat jest dalej tak samo aktualne: „Co jest najlepszą ochroną przed fałszywą doktryną? Odpowiadam: Biblia. Regularne czytanie Biblii, regularna modlitwa i regularne studiowanie Słowa Bożego. Jeśli chcemy posiadać broń przeciwko szatanowi nie ma nic lepszego jak „miecz Ducha którym jest Słowo Boże”. Ale aby go pomyślnie dzierżyć musimy czytać Słowo Boże pilnie, rozsądnie i z modlitwą. To jest punkt w którym obawiam się, że wielu zawiodło”.


By o

wtorek, 17 stycznia 2017

Czego można się spodziewać w 2017 roku?

wtorek, stycznia 17, 2017 0 Comments
 „Witaj w świecie bez prawdy!” – tak brzmiał nagłówek jednego z popularnych serwisów informacyjnych. Opublikowany artykuł poświęcony był „postprawdzie” czyli niedawno wybranemu słowu roku 2016. 

„Postprawda” określa sytuację w której to nie fakty, ale ludzkie emocje mają największe znaczenie dla życia ludzi. Prawda jako obiektywne kryterium oceny rzeczywistości przestaje mieć znaczenie.

Biblia wyraźnie naucza, że ludzie zamienili Bożą prawdę w kłamstwo (Rz 1:25). Dzisiaj jednak w postmodernistycznej rzeczywistości termin postprawda staje się przyjętym i powszechnie akceptowanym założeniem.

Rok 2016 przyniósł nam znaczącą degradację chrześcijaństwa oraz postęp zła w społeczeństwie. To jednak nie zniechęca współczesnych pseudoproroków do obwieszczania kolejnych przebudzeń, cudów oraz ożywienia Kościoła. Trudno winić o błędy ludzi, którzy nie znają Boga.

Pseudo-chrześcijaństwo dostosowane do potrzeb współczesnego konsumenta, dokonało transformacji biblijnej Ewangelii. Poprzez usunięcie nauczania doktrynalnego zostaliśmy zepchnięci do defensywy i skazani na pustkę emocjonalnej duchowości karmionej subiektywizmem oraz małostkowością. W niczym nie przypomina to ortodoksyjnego chrześcijaństwa, które przez całe wieki opierało się zarówno zagrożeniom zewnętrznym jak i wewnętrznym.

Wielu obserwatorów przewidywało, że w 2016 roku możemy się spodziewać:

  • Coraz większej wrogości ze strony świata skierowanej w kierunku chrześcijaństwa
  • Rosnącej apostazji
  • Coraz słabszego i podzielonego chrześcijaństwa. Wspólnoty ewangeliczne będą wypełnione chaosem oraz konfliktami
  • Coraz większa liczba chrześcijan stanie się zimna duchowo, stopniowo odrzucając swoją miłość do prawdy
  • Linia demarkacyjna pomiędzy dobrem a złem stanie się bardziej wyrazista dla prawdziwych dzieci Bożych
  • Coraz większa horda fałszywych proroków będzie zwiastować swoje kłamstwa
  • Niestabilni chrześcijanie będą coraz bardziej podatni na wpływy obcych nauk.
Wielu ludzi pełniących służbę duchowego rozeznania stwierdza jednoznacznie, że rok 2017 może być bardzo ważnym czasem w walce o zachowanie prawdziwej wiary.

Dzieci Boże trwające wiernie w modlitwie przed Panem dobrze wiedzą, że nadchodzący czas będzie trudny. Nie trzeba ich ostrzegać przed tym, że Biblia nie zapowiada wieku dobrobytu Kościoła, ale czas represji, terroru oraz odstępstwa od prawdy.

Dziś wszystkie religie dryfują spokojnie w kierunku ekumenicznej jedności. Szlak wytyczony i nadzorowany przez Watykan stopniowo pochłania religie tego świata. Kłamca będący twórcą wszystkich fałszywych systemów religijnych, sukcesywnie dokonuje kompilacji całego oszustwa w celu jego centralizacji oraz przygotowania dla antychrysta.

Naiwni ludzie są ogłupiani poprzez głoszenie małostkowych idei mających rzekomo zmienić ten świat i uczynić go lepszym miejsce dla kolejnych pokoleń.
Bezbożny światowy system kontrolowany przez boga tego świata, nieustannie dąży do przekształcenia myślenia ludzi w kierunku globalnej jedności. Poprzez szlachetne cele, świat stara się pozyskać ewangelicznych chrześcijan, którzy w naiwności zapominają o swojej prawdziwej tożsamości: pielgrzymów i obcych.

Przygnębiający jest fakt, że znaczna liczba ludzi pragnie żyć w iluzorycznej naiwności myśląc, że tak naprawdę wszystko będzie dobrze. Przywykli do swojego pseudochrześcijańskiego stylu życia. Dobrze czują się w modnych klimatach środowiska ewangelicznego. Dziś już nie jest wstydem być protestantem, nawet w katolickiej Polsce.

Co przyniesie nam rok 2017?

  • Intensyfikację tendencji ekumenicznych. Ostatnie działania papieża Franciszka wyraźnie wskazują, że nadchodzący rok będzie czasem wzmocnionych działań dążących do osiągnięcia ekumenicznej jedności

  • Wspólnoty chrześcijańskie będą asymilowały praktyki New Age pochodzące ze starożytnych religii babilońskich. Imperatywy ruchu Nowej Ery będące treścią wielu filmów i innych publikacji, w subtelny sposób będą modyfikować postawy ludzi wierzących

  • Wzrost popularności Ricka Warrena oraz jego zaangażowania w skali światowej. Jego plan P.E.A.C.E stanowi integralną część przygotowania kościoła na nadejście jednej światowej religii. Filozofia Ricka Warrena wykorzystuje praktyki biznesowe mające na celu przedstawienie oraz sprzedaż chrześcijaństwa jako atrakcyjnego produktu religijnego

  • W Polsce będziemy świadkami coraz większej zażyłości środowisk kościelnych, biznesowych i politycznych

  • Możemy spodziewać się dalszej transformacji przesłania Ewangelii. Coraz większa liczba liderów ewangelicznych zacznie przedstawiać chrześcijaństwo jako sposób na poprawę życia, a nie przebaczenie grzechów przez wiarę w Chrystusa

  • Zwiększenie tendencji o charakterze charyzmatycznym, skupionych wokół emocjonalnej duchowości zbudowanej na rzekomych znakach oraz cudach. Wzrost pozycji i znaczenia charyzmatycznych przywódców wywodzących się z odnowy katolickiej

  • Wspólnoty ewangeliczne będą za wszelką cenę starały się dostosować do potrzeb współczesnego człowieka przygotowując ofertę programową zgodną z jego oczekiwaniami oraz upodabnianiami

  • Ekumeniczna „miłość” będzie wypierać biblijną prawdę oraz stanowić czynnik integrujący ludzi na całym świecie

  • Usuwanie nauczania doktrynalnego oraz teologii z kościołów, będzie powodować coraz większy chaos i duchowe zamieszanie

  • Wzrost tendencji o charakterze eisegezy (wpisywania czegoś w tekst) i stopniowy upadek prawidłowej egzegezy (odczytywania czegoś z tekstu) biblijnej. Konsekwencją tego będzie skupienie na człowieku i jego potrzebach, a nie na Chrystusie i Bożej woli

  • Niebiblijne głoszenie Ewangelii: wielu wierzących (w tym pastorów i nauczycieli) przedstawia Jezusa jako żebraka pukającego do serca grzesznika z prośbą o zaakceptowanie propozycji zbawienia. Aby nie zrazić słuchaczy nie przedstawiamy im ich marnego stanu przed Bogiem oraz konsekwencji grzechu

  • Gwałtowny rozwój duchowości kontemplacyjnej stanowiącej źródło ogromnej ekspansji Kościoła Katolickiego. Wprowadzanie do społeczności ewangelicznych duchowości pozornie zapewniającej głębokie doświadczenie Bożej obecności, a zaprzeczającej ortodoksyjnemu chrześcijaństwu

  • Szerząca się duchowa apatia oraz bierność wśród chrześcijan. Coraz większa liczba wierzących zapomina, że chrześcijaństwo jest wezwaniem do uczestnictwa w wojnie, a nie romantyczną opowieścią będącą dodatkiem do naszego poukładanego życia

  • Deprecjacja znaczenia Biblii w życiu chrześcijan: efektem czego jest lawinowy wysyp różnego rodzaju uzdrawiaczy, heretyków, fałszywych nauczycieli, gwiazd ewangelicznego chrześcijaństwa

  • Zaniedbanie modlitwy i społeczności z Bogiem na rzecz aktywizacji i działania

  • Prawdziwa miłość braterska gotowa do przyjmowania oraz troszczenia się o innych – w tym trudnych - współbraci, będzie coraz częściej zastępowana poszukiwaniem dobrych relacji z ludźmi wśród których czujemy się dobrze i komfortowo

  • Powstanie nowej generacji coachów chrześcijańskich dążących do połączenia chrześcijaństwa z humanistycznym myśleniem skoncentrowanym na człowieku. To ci ludzie zamiast krzyża będą proponować rozwój w celu odkrywania drzemiącego w nas potencjału

  • Tworzenie modnych wspólnot oraz ruchów, które dużo mówią o postaci Jezusa, ale tak naprawdę nie opierają się na biblijnej prawdzie

  • Upadek wartości rodziny, zaburzenie biblijnych priorytetów oraz ustanowionej przez Boga hierarchii, w tym coraz większa dominacja kobiet pełniących funkcje starszych oraz pastorów w kościołach

  • Klasyczne herezje będą na nowo odżywać w swoich zmienionych, udoskonalonych oraz przemodelowanych formach. Boskość Chrystusa stanie się ponownie obiektem ataku

  • Coraz więcej ludzi będzie zainteresowanych chrześcijaństwem jako stylem życia czy też odpowiedzią na ich problemy, a nie prawdziwym oddzieleniem od świata i dążeniem do prawdziwego uświęcenia. Ich pobożność będzie pozbawiona mocy, co uwidoczni się w wyraźnym kontraście wobec prawdziwych dzieci Bożych

  • Brak skoncentrowania na dyscyplinie życia duchowego oraz posłuszeństwie Słowu Bożemu

  • Chrześcijanie, którzy przejrzą na oczy i zobaczą głupotę głoszoną w środowiskach charyzmatycznych, przejdą do obozu reformowanego. Jednakże będą oni zainteresowani purytańską teologią, ale bez pobożności, która była integralną częścią życia purytan. Ludzie będą zadowoleni ze swojej poprawności doktrynalnej i nie będzie interesować ich święte życie

  • Żyjemy w czasach Sodomy i Gomory. Wielu ludzi określających siebie samych jako chrześcijan popierało prawo kobiet do samodecydowania w kwestii aborcji. Przeprogramowanie moralności ludzi będzie jednym z zasadniczych celów świata w nadchodzącym roku

  • Analfabetyzm biblijny będzie większy niż w ciemnych dniach Średniowiecza

  • Chrześcijaństwo „praktyczne” stanie się chrześcijaństwem „pragmatycznym”. Podstawą podejmowania decyzji będzie to co „skutkuje” a nie niewzruszone zasady Słowa Bożego

  • Ludzie będą chodzili do kościoła, ale nie będą zainteresowani byciem Kościołem.
Roger Oakland od lat obserwujący ewangeliczne chrześcijaństwo zwraca naszą uwagę na fakt, że:

  • Prawda staje się względna podczas gdy mistycyzm otwiera drzwi do duchowości Wschodu
  • Ekumeniczna jedność z Rzymem za wszelką cenę będzie wypierać biblijne nauczanie o tym, że Jezus Chrystus jest jedyną drogą prowadzącą do zbawienia
  • Biblia zostanie zastąpiona przez nauczanie ludzi skupionych wokół wzrostu kościoła
  • Prorocze ostrzeżenia dotyczące apostazji zostaną zastąpione przez ideę, że wszystkie religie zawierają w sobie prawdę i że istnieje wiele sposobów na dotarcie do Boga
  • Uwielbienie będzie ukierunkowane na stymulację zmysłową, wypierając i ignorując Słowo Boże.

Pokuta

Chrześcijanie powinni pokutować. Wbrew powszechnej i modnej nauce mówiącej, że grzech nie dotyczy już dzieci Bożych prawda jest taka, że Kościół w Polsce powinien pokutować.

„Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty” (2 P 3:9)

Wydawnictwa powinny pokutować i wycofać ze sprzedaży niebezpieczne dla życia wiecznego ludzi publikacje. Podobnie księgarnie chrześcijańskie powinny rozprzestrzeniać zdrową literaturę, a nie za cenę zysku kłaść na szali życie duchowe ludzi.

Kościoły i pasterze powinni zaprzestać swojego świętokradczego zachowania. Usunąć ze swoich szeregów najemników i innych ludzi szukających blasku sławy oraz dobrobytu.

Nie możemy oczekiwać, że otaczające nas społeczeństwo przyjmie wartości chrześcijańskie. Nie możemy oczekiwać, że obecnie dominujące trendy w kulturze ulegną zmianie i staną się zgodne z biblijnymi standardami. Nie bądźmy naiwni w swoim myśleniu.

Normy dla moralności oraz obyczajowości są coraz bardziej obniżane. Wulgarność oraz wszechobecne treści seksualne będą czynić coraz większe spustoszenie. Agresywna propaganda homoseksualna będzie zataczać coraz szersze kręgi wraz z agitacją polityki gender.

Jeśli kościół nie powróci do modlitwy oraz do pełnego poświęcenia oddania się Bogu w poszukiwaniu Jego chwały, to będziemy świadkami nie tylko upadku społeczeństwa, ale także stopniowej atomizacji naszych społeczności.
Wielu ewangelicznie wierzących chrześcijan jest zwykłymi hipokrytami. Bez żadnego skrępowania wchodzą w bezbożne kompromisy z duchem tego świata, przyczyniając się do położenia podwalin dla nadchodzącego nowego porządku będącego kulminacją historii świata.

Odstępstwo już dla wielu stało się jedyną drogą. Jedyną możliwością przetrwania i kompromisem mającym ogromną cenę. Odnosi się to nie tylko do liderów oraz przywódców kościołów na których zwrócone są oczy wszystkich wierzących. W takim samym zakresie dotyczy to każdej osoby siedzącej w zborowej ławce. Wszyscy jesteśmy częścią Kościoła i wszyscy ponosimy odpowiedzialność za to jak on wygląda.

"Lecz ludzie źli i zwodziciele [coraz bardziej] będą brnąć w zło, błądząc i [innych] wprowadzając w błąd." (2 Tm 3:13)

Czy duchowo mdłe chrześcijaństwo dalej będzie dominującym trendem w konserwatywnych społecznościach, które za cenę „bożka prawidłowej ortodoksji” same pozbawiły się Bożego życia? Czy emocjonalne przeżycia i poszukiwanie nowego działania Ducha Świętego wykluczy Bożą prawdę opartą tylko na Piśmie?

Ten katastroficzny obraz jest wynikiem nie tylko deprecjacji znaczenia nauczania doktrynalnego w kościele, ale także oziębłości i duchowej apatii, która cechowała zbór w Efezie.

„Tak i wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani. Lecz ludzie źli i zwodziciele coraz bardziej będą brnąć w zło, błądząc i innych wprowadzając w błąd”. (2 Tm 3:12-13)

Nie możemy kochać Boga i jednocześnie zapuszczać korzeni w tym zdegenerowanym i upadłym świecie. Nie możemy ignorować biblijnych ostrzeżeń dotyczących rozdzielenia światła od ciemności. Nie możemy igrać z cielesnością oraz innymi pokusami, które każdego dnia starają się zniszczyć świadectwo naszego życia.

Bóg jest dla nas łaskawy. Bóg jest łaskawy dla Kościoła, który dziś bardziej umiłował rzeczy tego świata aniżeli swojego Zbawcę. Bóg pozwoli nam w skrusze powrócić do tronu miłosierdzia. Odrzucić całe to zepsucie oraz skalanie i na nowo zacząć żyć w świętości.

To jest właściwy moment aby wyrywać ludzi z ognia (Jd 23).
Jednak czas ucieka szybko. Już wkrótce nie będzie możliwości powrotu. Skończy się okres łaski. W rzeczywistości być może nadchodzący rok będzie ostatnią chwilą kiedy Bóg pozwoli nam pokutować.

„Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli rozpoczyna się od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?” (1 P 4:17)

Kończąc, warto wspomnieć prorocze słowa Francisa Schaeffera, który powiedział: „Ci, którzy w takim pokoleniu, jak nasze pragną być głosicielami Słowa Bożego muszą zrozumieć, że ludzie będą mówili: „Wy zabijacie optymizm i dlatego my użyjemy w stosunku do was każdej możliwej formy nacisku”. Kiedy człowiek Boży dzisiaj powstaje, by ogłaszać sąd, jest traktowany tak samo jak Jeremiasz. Nasza kultura nie będzie specjalnie reagować, jeżeli będziemy głosić tylko pozytywne poselstwo; ale jeżeli chcemy być wierni i będziemy także głosić sąd nad światem czy kościołem rezultat będzie taki sam jak za Jeremiasza.

Ludzie nie zmienili się ani trochę. Jeżeli ktoś myśli, że może dzisiaj głosić Słowo Boże i nie doświadczyć prawdziwej ceny krzyża Chrystusa w tym sensie, że będzie odrzucony przez kulturę – jeżeli ktoś uważa, że może być głosicielem, obojętnie czy będzie nauczycielem, kaznodzieją, chrześcijańskim artystą, poetą, muzykiem, reżyserem czy dramaturgiem – jeżeli ktokolwiek myśli, że może mówić prawdę o sprawach Bożych dzisiaj, w takiej kulturze jak nasza, bez narażenia się na słowa sprzeciwu – identycznie jak za czasów Jeremiasza – jest głupcem”.

„A roztropni wśród ludu doprowadzą wielu do właściwego poznania; lecz przez pewien czas padać będą od miecza i ognia, od uprowadzenia i rabunku. A gdy będą padać, doznają małej pomocy; i wielu przyłączy się do nich obłudnie.  Nawet niektórzy spośród roztropnych upadną, aby wśród nich nastąpiło wypławienie, oczyszczenie i wybielenie aż do czasu ostatecznego, gdyż to jeszcze potrwa pewien czas” (Dn 11:33-35)
By o

czwartek, 12 stycznia 2017

13 przydatnych wersetów w obliczu niepewnej przyszłości

13 przydatnych wersetów w obliczu niepewnej przyszłości

czwartek, stycznia 12, 2017 0 Comments
Wszyscy staniemy w obliczu niepewności. Być może kończysz studia i nie masz pojęcia jak będzie wyglądać twoja przyszłość. Może straciłeś pracę, lub przeprowadziłeś się do nowego miejsca gdzie nie znasz kompletnie nikogo. A może właśnie zaczynasz nową pracę i czujesz się przytłoczony wyzwaniami, które są przed tobą. Może jesteś samotny i zastanawiasz czy kiedykolwiek wejdziesz w związek małżeński.

W tym świecie nasze bezpieczeństwo jest tylko w Chrystusie. Nic nie jest pewne. Nikt nam nie może zagwarantować tego, że spożyjemy następny posiłek. Nawet kolejne uderzenie serca nie jest czymś oczywistym.

Zawsze gdy jesteśmy kuszeni zamartwianiem się o przyszłość, musimy uświadomić sobie, że nasze życie nie jest w naszych rękach. Świadomość tego, że Boża Opatrzność kontroluje ruch najmniejszego atomu we wszechświecie, powinna ustawicznie strzec naszych myśli oraz być źródłem nieograniczonego pokoju.

Poniższe wersety, wybrane przez Marka Altrogge powinny być stale obecne w naszym życiu tak, aby Bóg przez swoje Słowo mógł nieustannie zachęcać nasze serca.

„Albowiem ja wiem, jakie myśli mam o was - mówi Pan - myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją” (Jr 29:11)

„Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie” (Ps 32:8)

„Przeto wzoruj się na niewinnym i popatrz na prawego, Bo przyszłość należy do męża pokoju” (Ps 37:37)

„On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie [miałby] z nim darować nam wszystkiego?” (Rz 8:32)

„Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, lecz niech zawsze zabiega o bojaźń Pana, bo wtedy jest przed tobą przyszłość i twoja nadzieja nie zawiedzie” (Prz 23:17-18)

„Synu mój, jedz miód, bo jest dobry, słodki jest plaster miodu dla twojego podniebienia; tym też jest wiedza i mądrość dla twojej duszy! Jeżeli ją znajdziesz, masz jeszcze przyszłość, a nadzieja twoja nie rozwieje się” (Prz 24:13-14)

„Nie troszczcie się więc, mówiąc: Cóż będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: W co się ubierzemy? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Wie bowiem wasz Ojciec niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie. Ale szukajcie najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane” (Mt 6:31-33)

„Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali” (Ef 2:10)

„Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a [one] idą za mną. A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki. Mój Ojciec, który mi [je] dał, większy jest od wszystkich i nikt nie może wydrzeć [ich] z ręki mego Ojca..” (J 10:27-29)

„[Wasze] postępowanie niech będzie wolne od chciwości, poprzestawajcie na tym, co macie. Sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani nie opuszczę” (Hbr 13:5)

„Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy przez rzeki, nie zaleją cię; gdy pójdziesz przez ogień nie spłoniesz, a płomień nie spali cię” (Iz 43:2)

„Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię; bo tobie zaufał” (Iz 26:3)

„Byłem młody i zestarzałem się, A nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, Ani potomków jego żebrzących chleba” (Ps 37:25)


By o

środa, 4 stycznia 2017

Globalne problemy wymagają globalnych rozwiązań

Globalne problemy wymagają globalnych rozwiązań

środa, stycznia 04, 2017 0 Comments
Jeśli podążasz za mną przez ostatnie kilka lat, z pewnością zgodzisz się z tym, że świat jest w poważnych tarapatach. Oczywiście, nie pierwszy raz w historii ziemi są ludzie, którzy przewidują koniec czasów. Zawsze były konflikty. Zawsze były wojny religijne. Te okresy historii wydają się przychodzić i odchodzić. Czasami problemy zostają rozwiązane, a czasami nie. Ideologiczne wojny podsycane przez tych, którzy mają religijne uprzedzenia, wydają się być najtrudniejszymi do rozwiązania. Liderzy polityczni tego świata drapią się po głowach. Ale nie Bóg. On cały czas jest na tronie.

Obecny prezydent Stanów Zjednoczonych odmawia nazwania islamskiego terroryzmu islamskim terroryzmem (chodzi o Baracka Obamę - przyp.). Najwidoczniej, nigdy nie zapoznał się z Koranem, który czytają terroryści wypełniając każdą jego jotę i kreskę. W jakiś sposób, przekonują oni młodych mężczyzn oraz kobiety, chłopców i dziewczynki aby się do nich przyłączyli. Są bardzo skupieni na tej sprawie. Ich celem jest okaleczać, zabijać i niszczyć wszystkich, którzy nie skłonią swoich kolan przed Allachem.

Rządy mówią o wzajemnej współpracy i współdziałaniu. Oczywiście, terroryści przechytrzają najlepszych polityków. W przypadku ostatnich ataków w Europie, pojawiało się wiele ostrzeżeń sugerujących możliwość ich przeprowadzenia. Dla przykładu, rząd Turcji przekazał Belgom informację, że nie wpuścili na terytorium swojego kraju dwójki terrorystów przemieszczających się do Syrii. W informacji przekazanej belgijskim organom ścigania znajdowało się także ostrzeżenie o tym, że ta dwójka była już niebezpieczna zanim została odesłana. 

Izraelscy eksperci od terroryzmu dokonali przeglądu bezpieczeństwa na lotnisku w Brukseli, stwierdzając, że katastrofa jest tylko kwestią czasu. Wynikiem tych wszystkich zaniedbań była śmierć wielu ludzi.

Co możemy zrobić w przyszłości? Powiem ci co się stanie na podstawie spostrzeżeń, które posiadam dzięki Biblii. Globalne problemy zawsze wymagają globalnych rozwiązań. Inwigilacja każdej osoby na naszej planecie jest już możliwa. To jest właśnie to co widzę na podstawie mojego zrozumienia 13 rozdziału Księgi Objawienia.

Organizacje jak ONZ będą stawały się coraz potężniejsze. Normy oraz przepisy będą tylko pozornym wyrazem praw człowieka. A ludzie pokochają to.

Jednakże, jest kolejny obszar, którego omówieniu muszę poświęcić trochę czasu, aby dostrzec bardziej kompletną migawkę przyszłości.
Wszystkie religie będą musiały stać się jednym. Wydaje się to czymś niemożliwym biorąc pod uwagę występujące pomiędzy nimi różnice. Ale pamiętajmy, że to szatan jest bogiem tego świata. Szatan jest jak zwodniczy flecista z Hameln [1]. On dobrze wie jak zjednoczyć dużą ilość religii i przygotować świat na pranie mózgu.

Dalej, należy dołożyć kilka kłamliwych znaków, cudów i ponadnaturalnych wydarzeń w imię chrześcijaństwa. Czy głowa Rzymu jest tak chętna do udzielenia odpowiedzi na rzecz pokoju i bezpieczeństwa, odgrywając przy tym znaczącą rolę? Nie przewiduję. Ja tylko rozważam teoretycznie, ale myślę, że te przypuszczenia nie są oderwane od rzeczywistości.

Muzułmanie i Rzymscy – katolicy wierzą, że Maria, matka Jezusa, ukazuje się w różnych miejscach. A co jeśli ta objawiająca się kobieta dostarczyłaby rozwiązania? Co jeśli „ewangeliczni charyzmatycy” oczekujący „Drugiej Pięćdziesiątnicy” przyjmą, że ogromne wylanie Ducha Świętego przychodzi na ziemię i cały świat zbliża się do Jezusa?

Czy będzie to historyczny Jezus z Biblii, czy też inny Jezus? Czy Duch Święty zostanie wylany przez Marię, jak naucza wielu katolików, czy będzie to Duch Święty, który zawsze działa zgodnie z biblijnymi kryteriami?

Przypuszczam, że czas udzieli nam odpowiedzi na te pytania. Gdybym był tobą, zacząłbym czytać Biblię od początku do końca. Słowo Boże jest Bożym objawieniem danym człowiekowi. Znajdziesz tam dla siebie właściwe odpowiedzi.

Roger Oakland
Opracowano na podstawie: http://www.understandthetimes.org/commentary/c199global.shtml


By o

poniedziałek, 2 stycznia 2017

Jak mogę pokonać obżarstwo?

Jak mogę pokonać obżarstwo?

poniedziałek, stycznia 02, 2017 0 Comments
Jest wiele powodów otyłości, tak typowej dla naszej kultury. Powodem nie jest jedynie to, że jemy wiele niezdrowego jedzenia. Jesteśmy także raczej mało aktywni, nie chodzimy wiele na pieszo, nie biegamy, nie jeździmy na rowerze, itp. 

Tak jak otyłość jest często związana z tym, co wkładamy do ust, tak często jest również pochodną naszej codziennej aktywności. Mięśnie są stworzone, by spalać kalorie, ale jeśli tych mięśni nie używamy to jakakolwiek ilość jedzenia jest w stanie skutkować otyłością.

Ale o wiele lepszym słowem w analizowanym przez nas kontekście jest „obżarstwo”, a nie „otyłość”. Dlaczego? Bo problem leży w tym, że jemy za wiele a nie w tym, ile ważymy. Jest wiele przyczyn tego, że osoba waży za dużo (lub za mało), które nie są wcale rezultatem obżarstwa.
Obżarstwo to pożądanie jedzenia, które cię obezwładnia.

Tekstem Pisma Świętego, który stanowi dla mnie wyzwanie w tej kwestii jest 1 Koryntian 6:12, w którym Paweł mówi – odnosząc się w szczególności do jedzenia i pica – że nie pozwoli, by cokolwiek nim zawładnęło. Paweł chce nam przekazać, że ma jednego Pana – Jezusa Chrystusa – i nie chce żadnego innego pana nad sobą. Następnie (9:27) Paweł mówi o umartwianiu i ujarzmianiu swojego ciała: „Raczej, surowy dla siebie, trzymam swe ciało w ryzach, abym czasem, głosząc innym sam nie okazał się niewypróbowany.”

Myślę, że musimy odzyskać w znacznym stopniu zrozumienie wartości związanej z biblijną dyscypliną wyrzekania się samego siebie i postu. A punkt widzenia wskazujący na dyscyplinę jest taki: „Nie pozwolę, by cokolwiek mną zawładnęło”, „Ujarzmiam siebie”, „Biorę mój krzyż codziennie”. Myślę, że powinniśmy traktować z poważaniem, wychwalać oraz miłować biblijne nauczanie o tym, że chrześcijańskie życie to życie zmagania się z naszymi pożądliwościami i mówienia im „nie”.

Ale łatwo powiedzieć, trudniej zrobić, prawda?

Jak więc mam wytoczyć temu bitwę? Uważam, że bitwa ta powinna toczyć się w przeważającej mierze nie za pomocą słowa „nie”, ale za pomocą słowa „tak”.
Jest to niezwykle interesujące dla mnie ilekroć Biblia używa analogii związanych z jedzeniem i smakiem w odniesieniu do samego Boga:

„Skosztujcie i przekonajcie się, że PAN jest dobry.” (Psalm 34:9)
„Zapragnijcie niesfałszowanego, duchowego mleka.” (1 Piotra 2:2)
„Ja jestem chlebem życia. Ten, kto przychodzi do Mnie, nigdy już nie zazna głodu.” (Jana 6:35)
„Hej! Wszyscy spragnieni, przyjdźcie po wodę! Wy, którzy nie macie pieniędzy, przyjdźcie, kupujcie i jedzcie! Tak, przyjdźcie, kupujcie wino oraz mleko! Pieniędzy nie trzeba, nie musicie płacić! Dlaczego macie wydawać pieniądze na to, co nie jest chlebem, ciężko zapracowany grosz na to, co nie syci? Słuchajcie Mnie uważnie, a będziecie jeść to, co dobre, i wasza dusza nacieszy się tym, co pożywne!” (Izajasza 55:1-2)

Jaki z tego wniosek? Otóż taki – jeśli będziemy zadowoleni duchowym chlebem, winem i mlekiem, wtedy nasz fizyczny głód straci swoją przewodnią siłę.

Najistotniejszym sposobem walczenia z pragnieniami, których nie chcemy, jest doświadczenie większych pragnień i pozwolenie, by to one nami zawładnęły.
I tu dochodzimy do kluczowego momentu. Powiedzmy, że siedzisz teraz przy stole i jesteś bardzo głodny. Wiesz, że gdy sobie pozwolisz, to zjesz dwie albo trzy porcje wszystkiego, napchasz się, nabierzesz wagi i będziesz czuł się winny. Dlaczego jesteśmy w ogóle do czegoś takiego kuszeni?

Z praktycznego punktu widzenia, często po prostu jesteśmy znudzeni – okazuje się bowiem, że nasza kolacja jest ostatnim interesującym zajęciem, gdy zbliża się koniec dnia. Dlatego siedzenie przy tym stole i jedzenie daje nam poczucie satysfakcji, a myśl, że mamy od niego odejść i powrócić do naszych codziennych zajęć wydaje się być nużąca i nudna. 

Bardzo praktycznie zatem – poleciłbym zaplanowanie do zrobienia po kolacji czegokolwiek, co będziesz naprawdę miał ochotę zrobić. Zdecydowanie może to być coś odnoszącego się do duchowego życia, ale mogą to równie dobrze być jakiegoś rodzaju ćwiczenia czy odwiedzenie znajomego.

Obżarstwo jest w wielu przypadkach rezultatem znudzenia. Życie wydaje się nie być satysfakcjonujące ani w jakikolwiek sposób dopingujące, relacje wydają się płytkie, praca wydaje się nudna – ale jedzenie? Ono zawsze tam jest i ono zawsze smakuje tak dobrze.

Musimy więc rozwijać w sobie „apetyt” na o wiele większe i lepsze rzeczy. Rzeczy, jak dobra literatura, towarzystwo innych osób, czytanie Biblii, przebywanie wśród natury, pracowanie i wiele innych rzeczy. 

Odkryj te pozostałe „apetyty” – znajdź inne rzeczy, poza jedzeniem, które satysfakcjonują cię. A gdy już je odkryjesz to módl się z zapałem o nie – by je pielęgnować i wykształcić w sobie.


John Piper
Tłumaczył: Miszael
Źródło: http://www.desiringgod.org/interviews/how-can-i-conquer-gluttony
By o